Żowtyj łyst w osinnim pa krużljaje pid rojal staryj,
Tam, de nam dyktuwała wesna, prawyła swjatoji hry.

W tychim kolori rozłuk adresy newidomych mist,
Tam, de cwit nam schyljawsja do ruk wse wkrywaje żowtyj łyst
I wse wtraczaje zmist.

De buły twoji slidy horyt' wohnem torisznij son.
Zberehłys' na pisku kraj wody widbytky twojich dołoń.

Tut błukaw wesełyj smich i sliw kochannja "Otcze nasz",
Ty i nyni realna dlja wsich łysze dlja mene ty miraż.
Osinnij złyj pejzaż...

Żowtyj łyst w osinnim pa
Krużljaje pid rojal staryj
Tam, de nam dyktuwała wesna
Prawyła swjatoji hry.

Znaju sam – darma stoju
Tak zło pożartuwała ty
Załyszyła adresu swoju
Na temnim dzerkali wody,
Ta jak jiji znajty...