Jak wsmichałos' Sonce u moje wikonce,
Jak szczoranku, łełe, zustriczaw Tebe!
A teper i Misjac' ne wsmichnet'sja zorjam,
Bo, napewno, wczora wtratyw ja Tebe.
Tak sudyłos' doljam naszym iz Toboju
Łysz na czas korotkyj szczastja zberehty,
A teper u pari – serce iz bidoju,
Newże chram łjubowi – bilsz nam ne znajty?

Pryspiw:
Ne widdam! Ja nikomu Tebe ne widdam!
I łjubow zrujnuwaty swjatu ja ne dam!
Wir meni, jak ja wirju swjatym nebesam,
My znajdem, powernemo łjubowi nasz chram!

My teper z Toboju, jak zyma z wesnoju!
De Ty chodysz wranci – tam uweczir ja!
De Twoji usmiszky sijut' dlja wsich kwity,
Ja wnoczi zbyraju tilky pełjustky.
Ważko bude – znaju, wirju – wse zdołaju
I Tebe u switi – znowu widnajdu!
Tilky ne wir bilsze w czuże słowo wiszcze,
Powernys' do mene – oswjaty nasz chram!

Pryspiw