Osiń sonjaczna błukała,
Tychyj doszczyk rozsypała,
Biłym ptachom widlitała
W synju wys'.
Swit tumanamy stełyła,
Zemłju łystjam zołotyła,
Nebo zorjamy rozszyła –
Podywys'!

Pryspiw:
Pobaczysz ty fiołetowi zori
W nebesach,
Złetysz aż do samoho neba,
Nacze ptach!
Dywys', w nebi syńomu
Krył ne opały,
Kołys' połetysz zorepadom
Do zemli!

Osiń, stomłena bezsonnjam,
Sonce hrije na dołonjach,
Zasynaje synij weczir
Na płeczi.
Bude tysza, bude spokij,
Stane witer karookyj,
Pomandruje żurawljamy
W dałecziń!

Pryspiw (2)

Dywys'! Dywys'! Dywys'!
Dywys', w nebi syńomu
Krył ne opały,
Kołys' połetysz zorepadom
Do zemli!