Znowu neba prosiń, zołoto zemli,
Widlitajut' w osiń husy na zori.
I hojdajut' sumno kryłamy meni,
Budu jich teper czekaty do wesny.

Pryspiw:
Wesnoju jabłuni zacwitut'
Zasjaje soneczko tam i tut,
Twoji peczali usi mynut',
Nemow torisznij snih.
Ty posmichnysja i zrozumij,
Wesna daruje krajinu mrij,
De zori rosamy upadut'
Do nih...

Osiń, beznadija, smutku teczija,
Ta mene zihrije posmiszka twoja.
Podaruj mereżku kolorowych sniw,
Budu łehsze doczekatys' do wesny.

Pryspiw (3)