Ja sczastływa biła, łjubja tebja, koneczno,
Kohda na kriljach wod,
Kasajas' berehow opałowich y młecznich,
Reka bolszoj łjubwy u noh moych bespecznich
Swerszała swoj połet.

Wesełaja zemlja stełyła podo mnoju
Torżestwennij kower
Y płiły obłaka, nesomie rekoju,
Y każdij rżawij kran ridał żywoj wodoju,
Y w serdce bił prostor,

No nabehała strast' – to krotko, to swyrepo, –
Pusteły bereha,
Y sołnce upustyw, moe zardełos' nebo,
Y k obłaku uże prystroyłys' nełepo
Horjaszczye roha...

Kuda ti unesła moy stychy, stychyja,
Moju łjubow', porok?
Stoju na pustire, y tolko wychry złie
Snujut, pokynuw te pokoy potajnie,
Hde dremłet hroznij rok.