Oj nadłetiw toj kruk czornyj, siw bilja krynyci,
Tam powstanec' w hrud' ranenyj, błahaje wodyci.

"Daj wodyci, kruku czornyj!" – powstanec' zapłakaw....
Kruk ne czuje, skoczyw błyżcze i szcze raz zakrjakaw...

Jak proszczawsja win zi switom, toj kruk kłjuwaw oczi...
I ne buło bilsz zitchannja do temnoji noczi.

A wnoczi pryjszły powstanci i tiło zabrały,
I pokłały chrest dubowyj tam, de pochowały.

Nichto ne buw iz rodyny, nichto ne zapłakaw,
Łysz kruk czornyj na mohyli "Wicznu pam’jat'" krjakaw.

Proszczaj, bat'ku, proszczaj, neńko, proszczaj, Ukrajino,
Proszczaj, diwczyno, serdeńko, bo ja wże zahynuw.