Zażuryłas' Ukrajina,
Jak że ne żurytys' –
P’jut' worohy krow narodu,
Ne możut' napytys'.

Osiń tycha, weczir tychyj,
W nebi zori sjajut',
Jdut' powstanci w seło Urmań,
Pro łycho ne znajut'.

Jdut' powstanci w seło Urmań,
Pro łycho ne znajut',
Szczo za tynom liszczynowym
Seksoty czekajut'.

Jdut' – czekajut' wony toho,
Szczob kohos' ubyty,
Szczoby ruky u powstans'kij
Krowi zamoczyty.

Jdut' powstanci krokom smiłym
Bilja miscja toho...
Raptom kulja rozrywaje
Serce koszowoho.

Buło czuty odyn postrił,
I bilsze ne czuty...
Zażuryłysja powstanci:
"Czyj strił może buty?"

Oswityła jich raketa
I znow pohasaje –
W strasznych mukach kraj dorohy
Druh Bir pomyraje.

Powij witre, powij bujnyj,
Daj diwczyni znaty,
Chaj pryjide moja myła
Mene pochowaty.

A szcze witer ne powijaw,
Diwczyna wże znaje,
A wże woroh tiło druziw
W rajon zabyraje.

Poskładały biłe tiło
Na sany, na sany
Ta j powezły biłe tiło w misto
Bereżany.

Poskładały biłe tiło
Na kupy, na kupy,
Aż pryjichaw kat czerwonyj
Rachuwaty trupy.