Podywysja, diwczyno, na mene,
Twoji oczi czarujut' mene.
Wse na switi widdaw by za tebe,
Szczob łjubyty, kochaty tebe.

Podywysja, diwczyno, na mene,
Jak ja szczyro tebe połjubyw,
Jak u lisi weczirńoj poroju
Pid jaworom z toboju howoryw.

A ja zawtra pojidu w dorohu
Zachyszczaty wid woroha kraj,
Może, w boju de-nebud' zahynu –
Ty, diwczyno, pro mene zhadaj.

A tam, w chati stareńkaja maty
Swoho syna w wikno wyhljada,
Czy ne pryjde synoczok do chaty,
Szczob połehszyty neńci żyttja.

Ne wyhljadaj, stareńkaja maty,
Twoho syna dawno wże nema:
W partyzans'komu boju ubytyj,
Łysz czornije mohyła sama.

Oj tam w poli wysoka mohyła,
Na nij szablja j szowkowa trawa:
Poznimajte wy, chłopci, kaszkety,
Bo wże wirnoho druha nema.