Zawtra w dałeku dorohu
Swoho konja osidłaju,
Krisa zakynu na płeczi,
Myłu swoju poproszczaju.

Wychrom połynu ja w połe,
Zełene more skołyszu
I nezabudku na spohad
Swojij diwczyni ja łyszu.

Bat'kowi, neńci ja wkłonjusja,
Ridnych sester poproszczaju,
Szabłju prypnu ja do boku,
Worona swoho zamaju.

I wyrjadżała matusja
Syna, oj swoho sokoła,
Szczastja dlja ńoho w boju
Szczyro błahała u Boha.

A diwczynońka sokołu
Czerwonu kwitku podała.
– Sława herojam Wkrajiny! –
Wslid partyzanam skazała.

Hej tam idut' partyzany,
Witer za nymy łysz wije
I ne odno serdenjatko
Tużyt' za nymy ta mlije.