Nas pytajut', jakoho my rodu
I dlja koho torujem szljachy?
Ce ż to my na wratach Carhorodu
Peremożno swij szczyt pidnjały.

To ż to nasza dołonja styskała,
Pidijmała ważkoho mecza,
Aż nimiła zuchwała Warszawa
I Suzdal złowrażyj dryżaw.

Nas dałeko u switi wsi znały,
My płatyły wsim krow’ju za krow.
My zaharbnykiw łjuto karały
I karaty my stanemo znow.

My wodyły w Moskwu Sihizmunta
I w Połtawu warjażs'kuju rat',
My karały Rosiju za Suzdal,
A Moskwu szcze budem karat'.

I stojit' pohrabowana chata
Ta w rujinach łeżyt' Baturyn,
Płacze, tużyt' znedołena maty
I zabutyj wsima Czyhyryn.

Chaj horyt' pohrabowana chata,
Chaj w rujinach łeżyt' Czyhyryn.
Peremożemo, znyszczymo kata,
A ne wyjdemo w bezwist' czużyn.

Chaj horyt' pohrabowana chata,
Nemyzida oswjatyt' nasz czas,
Szcze nam palci budut' pryłypaty
Do nasyczenych krow’ju mecziw.

My jdemo swojim wyzwolnym szljachom,
Nas jednaje wełykyj czyn,
Stane step ukrajincewi bratom
I powstane nowyj Baturyn.