W pożeżach wseswitnich, u łunach krywawych,
Pid hromom harmat, u ważkij borot'bi,
Na łycars'ku czest' i na predkiws'ku sławu,
Witczyzni obity składaju taki:

Płekatymu syłu i tiło, i ducha,
Szczob narid mij wolnym, mohutnim zrostaw,
Szczob w duszach żurływych newolnycza tuha
Zamowkła, a hordo szczob spiw nasz łunaw.

Ja pracju j newdaczi, wsi złydni j nedołju
Pryjmu, jak zawdannja wełykoji hry,
Z żyttjam poborjus', jak z trudamy w poli,
Mynu obereżno zradływi jary.

A łetom krył skoba pid chmary połynu
I szwydko ohljanu wsju zemłju moju,
Pomirno ternysti szljachy Ukrajiny.
Do szczastja Witczyznu swoju powedu!