Jake to sonce zasijało
J dodało nam żyznennych sył?
Jake to wijs'ko w nas powstało,
Mow Zaporożci iz mohył?

Pryspiw:
Nasza Sicz, sławna Sicz na wes' swit,
Wona dońka je Zaporoża!
Tam u nij hurtuwawsja wid lit
Naroda krasnyj c'wit,
Nas ne pobore mic' woroża,
Za namy wes' narod stojit'.

Kozac'kyj duch u nas panuje,
Pływe u nas kozac'ka krow,
Duszu zawzjattja nam hartuje
I do Ukrajiny łjubow.

Nasz kłycz to jednist' i proswita
I swidomist' widwicznych muk,
Ne szczezne nasze hore z swita,
Jak ne dołożym swojich ruk.

My znajemo swoji wsi syły,
Nas ne ljakaje łjutyj bij,
Borotys' memo do mohyły
I wyzwołymo narid swij.

Pryjde pora, narodnyj kate,
Dobro zaharbane widdasz...
Ne znaje nasza Sicz prochaty!
Chto proty Siczy, – worih nasz.