3 toho switu worottja ne buwa nikoły
I tomu ja p’ju żyttja, mow rosu rankowu.
P’ju newdaczy hirkotu i sołodkyj uspich,
Sujetu i samotu, szczastja i bidu.

Pryspiw:
Na cim switi pyj, sokołe,
Na tim switi ne dadut'.
Mertwi bdżoły, mertwi bdżoły,
Mertwi bdżoły ne hudut'.
Na cim switi pyj, sokołe,
Na tim switi ne dadut'.
Mertwi bdżoły, mertwi bdżoły,
Mertwi bdżoły ne hudut',
Mertwi bdżoły, mertwi bdżoły,
Mertwi bdżoły ne hudut'!

P’ju w tumani na zori dykyj med kochannja,
Bo żywu ja na zemli wpersze i wostannje.
P’ju do dna, do dna, do dna muky i strażdannja
I chmiliju bez wyna, bo w duszi – wesna!

Pryspiw

Wicznyj dureń, chto ne p’je radoszczi i tuhu,
Bo Wsewysznij ne nallje i swjatomu wdruhe.
Pislja toho, jak dop’ju wse żyttja do krapli,
Pisnju czutymu swoju w pekli i w raju!

Pryspiw