Oj jak kłyknuw pan otaman, a my wsi prybuły:
Ne żurysja, Ukrajino, syny ne zabuły.

Wedy, bat'ku otamane, na woroha w połe –
Zahljadaty smerty w oczy i żyty na woły.

Ukrajino, Ukrajino, my wże za horamy,
Utikaje woroh łjutyj pered bunczukamy.

Sława tobi, otamane, sława Ukrajini,
W tebe słowo, u nas posłuch – i my samostijni.