U poli mohyła z witrom howoryła:
– Powij, witre bujneseńkyj, szczob ja ne zczorniła.

Szczob ja ne zczorniła, szczob ja ne zmarniła,
Szczob na meni trawa rosła, rosła-zełeniła.

Trawa wyrostaje, bujnyj witer wije,
A w mohyli spoczywajut' strilci siczowiji.

Oj spit', sokoljata, chocz temnaja chata,
Wam wesnoju chrest skwitczajut' ukrajins'ki diwczata.

Wkrajins'ki diwczata, ukrajins'ki dity –
Bude taja dawnja sława w pisnjach homonity.

Bude homonity ta j bude kazaty:
Szczob ne żdała syna z wojny ni otec', ni maty.

Ni otec', ni maty, ni sestra, rodyna,
Szczob ne żdała myłeńkoho łjubaja diwczyna.