Oj pracjujem wdoma, niczoho ne czuty,
Aż naraz wpała czutka, szczo idut' rekruty.
A to j ochotnyky wże ne choczut' pracjuwaty,
Jdut' kraj boronyty.
Na piwnoczy i na wschodi straszna chmara wpała,
Chodim byty-rozhanjaty, szczob na nas ne wpała.
Bo moskali iz serbamy taku radu mały,
Szczoby wże nasz ridnyj kraj pid swoju włast' wzjały,
Szczoby naszym ridnym krajem moskali rjadyły,
A nas, bidnych ukrajinciw, w newołju zabrały.
Wybyrajmos' u dorohu, de nas potrebujut',
Maty płaczut', ruky łomljat', diwczata banujut'.
Oj my jdemo w bij krowawyj za Witczynu naszu –
Zapłakała wże tycheńko wsja rodyna nasza.
Płaczut' taty, płaczut' mamy, wsjakaja rodyna,
Bo widnyni wże nastaje neszczasna hodyna.
Szczasływaja doriżeńka do samoho Widnja,
Kudy jszły do oborony ukrajinci bidni.
Oj pryjszły my wże do boju, tam nas wyhljadajut' –
Nowi gwery, i bahnety, i kul szcze nam dajut'.
Dajut' szcze nam chliba j hroszyj, i piwfunta m’jasa,
A my jimo i wohorym: "To nedolja nasza".
Majem kuli, majem gwery, jdem moskalja byty,
Aby ne mih nasz kraj ridnyj pid swoju włast' wzjaty,
Aby naszi wże rodyny wdoma spokij mały,
Szczoby my sja tym moskaljam w ruky ne distały.
Bo moskali, jak ti zwiri, usi z borodamy,
Szczoby ne mały dlja nas syły i własty nad namy.
"Chłopci, aljarm! Chłopci, aljarm! Treba sja zbyraty!"
Kożdyj striłec' sobi mysłyt': "Treba umyraty
I wid mecza, i wid kuli, i wid strasznych armat –
Ne bude otec', maty wdoma spohljadaty".
Oj zajszły my w Moskowszczynu, tam je lisy krasni –
Ne damosja, towaryszi, moskaljam napasty.
Poczynajut' naszi strilci tiji lisy siczy,
Szczob do moskaliw ta j do szturmu biczy.
Łetjat' na nas kuli z krisiw i z tjażkych armatiw,
Ne zastupyt' ni brat, sestra, ni otec', ni maty.
Jak hrad, husto kuli swyszczut', na nas nałetiły,
A my w horach u Karpatach mało ne zimliły.
Oj ne odyn bidnyj striłec' – nad nym woron krjacze –
Łeżyt' w krowy po kolina ta j rewneńko płacze.
Oj prosyt' win zi słezamy ta j swoho kamrata,
Szczoby wże daw o nim znaty do ridnoho tata.
"Napyszy meni dodomu, naj mama ne płaczut',
Bo wże mene na sim switi bilsze ne zobaczut'.
Ta naj meni ridnyj otec' niczo ne hotuje:
Wże wid mene, mołodoho, słowa win ne wczuje".
Jak poczały my striljaty, aż strach ohortaje,
Ne oden otec', maty slozońkamy myjes'.
Jeho syn uże wid kuli w syrij zemli hnyje.
Prysypajut' syrow zemłew, i tam spoczywaje,
A rodyczi, brattja, sestry o nim zabuwajut'.
A ja, striłec' mołodeńkyj, umyraty muszu,
Dajte, tatu, i wy, mamo, ofiru za duszu.
Najmit' za mnja Służbu Bożu, najmit' parastasy –
Naj was bołyt' za mnow serce, szczo dytyna wasza.
Ne wzjaw ja wid was wina, ni polja, ni koni,
Tilko proszu was, rodyczi, ne zabuwajte o meni.
Ne meni to łeksze bude, ałe wam to bude,
Molit' Boha za ti strilci, ukrajins'ki łjudy.
My krow swoju proływajem i zdorow’ja tratym,
Bo ne odyn wit[c]iws'kyj syn zistaw u mohyli.
A ne odyn z strilciw wbytyj,
Tam moskali zamist' szczyry wody krowy sja napyły.
Idem wyno fasuwaty do toji feldfljaszi,
Szczoby trochy poskripyłys' bidni strilci naszi.
Oj czas by wże totij bytwi trochy spoczywaty,
Koły każut' starszi pany ta j za krisy braty.
Oj treba tych moskałykiw dobre nahanjaty,
Szczoby można swij kraj ridnyj nazad widobraty.
Bo my, strilci mołodiji, ni jiły, ne pyły,
Bo wże sju ciłu niczku do dnyny ne spały.
Chodyły my po tych horach, ciłu nicz ne spały,
Ta j ne odyn z nas u wodu po kolina wpały.
Szczoby moskal, toj nasz woroh, ne mih sja prokrasty,
Szczoby ne mih naszu trupu zizadu napasty.
Postil nasza – miż snihamy, poduszka – z kaminnja,
Wid zymna my wkrywałys' biłymy remincjamy.
Doszczi na nas czasto padut', nide sja schowaty,
A my musym sakom-pakom na poły stojaty.
Odiż na nas wże pohnyła wid doszczu, wid potu,
Oj zaznały my dosta wsjakoho kłopotu.
Hołodu-m ja sja nawydaw, wuszy nas najiły,
Ta j ne odnu tepłu niczku na wołos ne spały.
Oj ne odyn bidnyj striłec' (szczo maje robyty?)
Bez nih, bez ruk – wże kalika, tjażeńko mu żyty.
Czornyj woron prylitaje i wże nad nym kracze,
Tiło hryze, krow spywaje, oczy wybywaje.
Oj mnja wże poranyło, krow z mene spływaje,
Czornyj woron u kopycy krow z mene spywaje.
Tak to wże wono na tij wojni te wijs'ko sja maje,
Szczo ne odyn z naszych strilciw w zemły spoczywaje.