Łety, moja dumo, łety, moja pisne,
Dałeko, dałeko kudys',
Do toji chatyny, de żywe rodyna,
De ja prożywała szłys'.

Do toji chatyny, de żywe rodyna,
A jak szcze żywe, to wkłonys',
Skaży jiji słowo bołjucze, jak rana,
Szczo ja wże ne ta, szczo kołys'.

Wże hasne mij pohljad i tychne rozmowa,
A zmorszky zorały czoło,
Powoli w newoli sywije mij wołos,
A serce ternem porosło.

Skaży jeji słowo, chaj duszu rozradyt',
A serdeńku skaże: "Korys'".
Naj marno ne tużyt', naj marno ne płacze,
Bo ja szcze powernus' kołys'.

A jak powernusja, w nohy pociłuju,
Podjaku ja złożu swoju,
Za te, szczo nosyły meni peredaczu,
U tuju prokljatu tjurmu.