Koby skorsze z hir Karpatiw z’jichaty w dołynu
I swobidno powytaty sławnu Ukrajinu.

Pryspiw:
Hej, numo chłopci, wraz!
Hej, numo na prykaz!
Szabelky poostrim,
Kulbaky nałożim.
Trubljat' trubky na triwohu,
Czas nam wże czas u dorohu.

Zaswityło jasne sonce, narid wybihaje,
Ukrajins'ke sławne wijs'ko weseło wytaje.

Wyjszow bat'ko, wyjszow ridnyj, wyjszła stara maty,
Wyjszła wirna diwczynońka konja napuwaty.

– Oj ne możu, rodynońko, z toboju ostaty,
Mij kiń rwet'sja, wpered pret'sja ta j ne chocze staty.