Do słowa! Wsi do słowa!
Do słowa jak do zbroji!
Ja ne zakryju rota za żodnoji umowy
Tilky ne mowczy, ja choczu znaty twoju dumku
Skażi menja prostisze, zlipy słowa do kupy
U nas z toboju ne zyłyszyłosja niczoho okrim słowa
Toż ne mowczy, podumaj hołowoju
I skaży meni, czy zadowołenyj swojeju ty cinoju
Jaku tobi nalipłeno na łoba.

Pryspiw:
Ce twij ostannij deń!
Ce twij ostannij deń!
Skaży chocz paru sliw!
Ce mij ostannij deń!
Czekaj wid mene sliw!

Tilky ne mowczy! Ja choczu czuty twoji nerwy
W tobi wże nakipyło, ty wyczerpaw usi rezerwy
Skaży ty jim use, szczo ty w sobi trymaw ci roky
Te, szczo jatryt' tebe zseredyny dopoky
Ty ne skażesz jim, jak wse tebe distało
I szczo ty choczesz zmin, ne choczesz żyty w stadi
Ce twij ostannij szans, twoja ostannja zmoha
Wbyj słowom jich swojim, bo słowo – nasza zbroja

Pryspiw