W horach hrim hude, chocz zyma pade,
Zemłju sporoły harmaty.
Hrymyt' wijna, dudnyt' łuna,
Drożat' raneni Karpaty.

Chto żywyj, wstawaj boronyty kraj,
Wkrytyj ohnem i mercjamy,
Ne bude tobi sumno u borbi
Miż Siczowymy strilcjamy.

Łjutyj kat pryjszow proływaty krow,
Wzjaty narod nasz w newołju.
I more sliz u kraj prynis,
Rozbij i smert', i nedołju.

Ta wstupywsja kat iz werchiw Karpat,
Wtik, nacze wowk, maniwcjamy,
Abo tut i wpaw, jak u bij popaw,
Iz Siczowymy strilcjamy.

Siczowi strilci za swij kraj borci,
Za swoju ridnju i swobodu
Za nych borba – se jich żurba
I dorohoho narodu

I rjady mohył ne wiz'mut' jich sył,
Woroh tut b’jet'sja z sercjamy,
Łycarja ub’je, dumka ożyje
Miż Siczowymy strilcjamy.

Chto ż bo tam ide i pered wede?
Dywo! Se naszi diwczata!
Łyczko, jak mak! Kruhom kozak –
Dusza striłec'ka zawzjata.

Ne ciłujte jich! Na wijni se hrich,
Wy uberit' jich wincjamy!
Sława tym doczkam, szczyrym kozaczkam,
Miż Siczowymy strilcjamy.