My hajdamaky, wiczno odnaki,
Wse prokłynajem ljackeje jarmo,
Jszły didy na muky, pidut' i prawnuky,
My za narod żytje swoje damo!

Doky susidy nam łjudojidy,
My hajdamaky, jak buły, tak je,
Wże czasy mynuły, jak my spyny hnuły –
I kożdyj z nas za wsich żytje daje!

Ne tiszsja, wraże: sotnja poljaże,
Tysjacza natomist' stane do borby –
I nożi swjaczeni na sercja skażeni
Naostrjat' znow potoptani raby.

Nasza prysjaha: prawda, widwaha,
Pimsta za krywdy łjuta i hrizna,
Bo my hajdamaky, mesnyky odnaki,
Iz-za narod i smert' nam ne straszna.