W połum’ji swojich dumok
Moje żyttja i son.
Do mriji kilka krokiw,
Dychaje wona...
Kołyskowi pusti słowa...
Ne hordist', prosto wtoma,
Załyszaj u sebe wdoma,
Wkrały moji wsi nadiji!

Pryspiw:
A ty kudy? – Skaży.
Znajesz, ne wtikty!
A ty kudy? – Skaży.
Zminyty swit!

Może, nam tak dobre
Tam żyty,
Prosto neba łjubyty tak.
Jak nam żyty
I ne znaty bołju?
Jak ce rozumity,
Ne pytaty dołju?
Pytaty dołju...

Pryspiw

A ty kudy? – Skaży.
Ne wtikty!
A ty kudy? – Skaży.
Zminyty!