Dekilka sliw, usmiszka wslid.
Pohljad tenditnyj, nacze snih.
Kraszcze, niż napys na stini.
Wse tak, jak nasnyłosja meni
Foto, szczo doszcz namałjuwaw
Czornym ta biłym, jak w kino
Kolir, ce wse szczo ja zhadaw
Jakszczo tobi ne wse odno

Kraszcze, niż treba ne znajdu
Kwity ta sonce unoczi.
Porucz z toboju widczuwaju sebe u krajini mrij

Te, szczo buwaje tilky raz
Te, szczo spynjaje zawżdy czas
Sered usich obłycz łysze twoji szukaju oczi
Ja budu zawżdy tam, de j ty
Toj deń – mełodija wesny
Porucz z toboju widczuwaju sebe u krajini mrij

Dekilka sliw, usmiszka wslid
Ce wse, szczo ja pobaczyw ta ne zmih zabuty tebe
Bo oczi nacze nebo – hłyboki ta bezmeżni
Nazawżdy ty w mojij duszi
Ne załyszaj mene, ne jdy
Porucz z toboju widczuwaju sebe u krajini mrij

Te, szczo buwaje tilky raz
Te, szczo spynjaje zawżdy czas

Te, szczo buwaje tilky raz
Te, szczo spynjaje zawżdy czas
Sered usich obłycz łysze twoji szukaju oczi
Ja budu zawżdy tam, de j ty
Toj deń – mełodija wesny
Porucz z toboju widczuwaju sebe u krajini mrij