Ta kolkyj teren, kolkyj teren, ne tesanyj,
Do nowoji switłyci prynesenyj.

Ta j ustupyła u toj teren Hałynoczka,
Ta wdaryła ob odwirok holiwoczku.

Ta j wdaryła, ta j zahołosyła:
– Oj Boże mij, szczo ja narobyła?

Oj Boże mij, szczo ja narobyła?
Pokynuła, koho ja łjubyła.

A koho ja ta rodom ne znała,
Teper jomu drużynoju stała.

Oj chto chode pizno, ne raneńko,
To toj sydyt' do mene błyzeńko.

A chto chode ta oj za soneczka,
Teper sydyt' ta kraj wikoneczka.