Szczo u Hałoczky ta bat'kiw mnoho,
A ridnoho ta j ni odnoho.

Ta wse ż taki, szczob napytysja,
A nikomu pożurytysja.

A wse ż taki, szczob pyt' ta huljat',
A nikomu porjadoczku dat'.

– Oj Hałoczko, ta de twoja maty,
Szczo cej weczir jiji ne wydaty?

Piszła w Kyjiw, zabaryłasja,
Na cej weczir opiznyłasja.

U Kyjiwi ta pid sitkoju,
W syrij zemli pid namitkoju.

U Kyjiwi ta j pid ławkoju,
W syrij zemli pid kytajkoju.