Diwka Marijka da sad sadyła.

Pryspiw:
Szczedryj weczir, dobryj weczir!

Sad sadyła, z sadom howoryła:
– Rosty, sadu, da wyszcze mene.
Wyszcze mene da kraszcze mene.
Rosty w sadu ta biła bereza.
Na berezi kora zołotaja.
Pryłetiły da rajs'kiji ptaszky.
Tuju koru wony obirwały.
A Marijka koru pozbyrała.
Do zołotnyka da odisłała.
– Zołotnyku, da zołotnyczeńku,
Iskuj meni da obruczeńku.
Meni treba da raneńko wstaty.
Rano wstaty, kosu rozczesaty
Ta z myłeńkym na rusznyczok staty.

("Z praznykom!
Na c'omu słowi buwajte zdorowi!" – promowljajuczy).