Ja żyw bez peczali, pyszawsja soboju,
Ta os' nespodiwanka stałas' zi mnoju.
Ja buw dobrym bat'kom, ja buw czołowikom,
Teper ja – osoba seredńoho wiku.

Pryspiw:
Serednij wik...
Kydaju na sebe pohljad...
Serednij wik...
I dosi ne możu wtjamyt':
Nu, jak wuzeńka talija
J szyrokyj mij switohljad
Tak szwydko pominjałysja
Miscjamy?!.

Serednje u mene zdorow’ja j zarpłata,
Serednij horod, i podwir’ja, i chata.
Kołys', jakszczo wdast'sja distaty kredyty,
Serednje awto sobi zmożu kupyty.

Pryspiw

Seredni u mene dumky i bażannja,
Serednij i zrist mij, i switospryjmannja.
Jakszczo ż u kałjużu ja wpasty powynen,
Ja w neji wpadu toczno po seredyni...

Pryspiw

Łita prolitajut', jak potjah nawstricznyj,
Stoju ja, mow pam’jatnyk seredńowicznyj.
Os' tilky cej pam’jatnyk, w tomu wsja sprawa,
Ne ochoronjajut' zakon i derżawa...