Poznajomyłys' my szcze szkoli,
Perechodyły z kłasu w kłas,
Nepomitno tak i powoli
Poczuttja zachopyło nas.
Moja mrija, moja rozrada!
Wiryw ja, szczo nikoły j nide
Ne obduryt' wona i ne zradyt',
I, jak ważko, ne pidwede.

Pryspiw:
Wik – żywy, wik – łjuby,
Korystujsja szczasływym momentom.
Wik – żywy, wik – uczy,
Tak i pomresz studentom... (wes' kupłet – 2)

Poczuttja nabyrało syły,
Projawljałos' i tam, i tut,
Razom z neju my postupyły
Na fiłfak u pedinstytut.
Ja łjubyw jiji switankowo,
Nacze mawpa banany, łjubyw,
Ta docent iz kafedry mowy
Moje szczastja wzjaw i rozbyw.

Pryspiw:
Wik – żywy, wik – łjuby,
Korystujsja szczasływym momentom.
Wik – żywy, wik – uczy,
I pomyraj studentom... (wes' kupłet – 2)

Toj docent buw łysyj, jak bubon,
I nosyw okuljary docent,
Win moju zaprymityw łjubu,
I u mene widbyw w mene w moment.
Ja kochaw jiji szczyro i pałko,
Mow samoho sebe kochaw,
A docent moju wirnu szparhałku
Widibraw j na szmatky rozirwaw...

Pryspiw:
Wik – żywy, wik – łjuby,
Korystujsja szczasływym momentom.
Wik – żywy, wik – uczy,
Tak i pomresz studentom... (wes' kupłet – 2)

Win zbezczestyw mene i ne tilky,
Zipsuwaw meni nerwy i krow,
U widomist' postawyw dwijku –
Os' i wse... Os' taka łjubow...