Barwysti bliky na wułyci
Rozmoknut', znyknut' j ne zbudut'sja
Paperom potoky kałamutnosti
Szczo duszat' nadmirom widsutnosti

Kaminnja – nasinnja neżywoji wrody
Styraju do krowi, farbuju schody
W powitri rozbyte sjajwo wody
Ne zmożu, ne wstyhnu j powernusja tudy

De tak sjajut' w łypni soneczky moji (moji)
De znykaje deń j narodżuje nowi (rjadky)
De nemaje bołju i zawżdy wesna (twoja)
Ja powernusja tudy, ja znajdu słowa

Szczo zrujnujut' widstań, znyszczat' prirwy lid
I tepłom owije i wrjatuje swit (twoja krasa)
Ne wid strachu i ne bolisna sloza
Ja zabudu wse, czym żyje tut moja dusza... zyma...

Na sonci zastyhnut' ostanni
Pid ranok jich takoż ne stane
I chwyli szepoczut': neznajdene zhuby
Zamuczat', zaduszat', i wynesut' tudy