Małeńke zwirjatko łyszyłos' odne
I bilsze nikoho.
Nichto ne rozkaże, szczo sum cej myne,
Tak boljacze znowu.
Harjaczi slozynky łetjat' na folhu,
W jaku zahortaje
Smacznyj szokoład ta ohydnu brechnju,
Jiji wże wsi znajut'.

Pryspiw:
Ty, małeńke zwirjatko,
Szwydeńko chowaj swoji slozy.
Ty ne wmijesz brechaty,
Ne możesz zminyty swij mozok.

Neprawda wbywaje nehostrym nożem,
A ty szcze ne znało.
Rujnujuczy duszu sołonym płaczem,
A ty tak kochało.
Probacz nas zwirjatko, take wże żyttja,
Twij bil ne schowaty.
I szczob chocz na myt' stało kraszcze tobi –
Ja budu spiwaty.

Pryspiw