Pidnimy swoji oczi i dywys' na wełyku rożewu kwitku,
Szczo powysła na kraju neba. Dywys' dowho, nezabarom pryjde
Widczuttja, szczo Ty dywyszsja u wiczi nezbahnennoho prykrasnoho Boha.
Kwitka bilszaje i wże os' wona mistyt' połowynu neba,
Pronykaje u swidomist', łamaje wes' nepotrib na szljachu do Tebe
Opuskaje wołju, wbywaje Twoje własne "Ja", nema syły ni bołju ni kryku
Tilky w mozku jaskrawyj pulsujuczyj zhustok switła.
Prydywysja do ńoho i piznaj, szczo ne switło to, a pisni.
Pisni wseswitu z żachu kincja, pisni wmyrajuczoho tworcja...
Chtos' załyszyw tut swij trup...

Otże, Ty baczysz te, szczo Ty takyj samyj, jak wsi –
Takyj samyj tychyj i takyj samyj mertwyj.
Iduczy wułyceju Ty perestupajesz czerez własnu tiń.
Perestupajesz czerez sebe, idesz dali wułycjamy mista bez nazwy.

Otże, kudy Ty jdesz...?! Otże, kudy Ty jdesz...?!
Otże, kudy Ty jdesz...?!
...hA?...Ha?...

Toż kudy Ty jdesz?! Sztowchajuczy pered soboju łystja,
Spałene łystja, szczo joho nazywajut' mynułym.
Mynułe, kotroho nasprawdi nikoły ne buło.
Tak samo, jak i twoho żyttja. Toż, kudy Ty jdesz, najiwnyj?
Nichto szcze ne wtik tak szwydko, nichto szcze ne wtik wzahali.
W kinci newydko niczoho...

Otże, kudy Ty jdesz...?! Otże, kudy Ty jdesz...?!

Toż, kudy Ty jdesz, najiwnyj? Nichto szcze ne wtik tak szwydko,
Nichto szcze ne wtik wzahali. W kinci ne wydko niczoho...
Łysze brydko, błyz'ko wżytko, mytko...
Tak choczyt'sja błjuwaty, zabuty pro wse, pomerty, małjuwaty.
O czorni-czorni pljamy, łycja-jamy, łycja-jamy –
szczO z nAmy?, Szczo z naMy? Cej swit.
Ty każesz sobi: "Cej swit – misce strażdań i bołju"
Ty choczesz wtiknuty nazad dodomu. Ty choczesz wtiknuty nazad dodomu...
Ja błudnyj syn. Ja błudnyj syn...
Wtiknuty nazad dodomu. Wtiknuty nazad dodomu.
Wtiknuty nazad dodomu...
Poczujte MenE aNheŁy! Poczujte mEne anHełY!

Otże, kudy Ty jdesz...?! Otże, kudy Ty jdesz...?!