Chotiły b usi nezabudky
Łitaty wysoko i chutko...
U nebi ridnja jichnja kwitne, –
Bo ż on jake nebo błakytne!

Prote ne zbuwajet'sja mrija:
Nichto z nych litaty ne wmije.
Pełjustky, zwyczajno, ne kryła, –
Ta nebo ż zabuty nesyła!

Tomu i żywut' kraj stawoczka
I, wranci wmywajuczy oczka,
Jak hljanut' u wodu na sebe –
A tam Nezabudkowe nebo! (2)