Ja łjubłju twoji kroky u tychych sadach,
De trojandy husti, mow tuman bilja wikon,
Mołodeseńkyj misjac' i sribnyj nasz dach
I netorkanyj smutok rodynnych relikwij.

Może ce wse prysnyłos' komus' i kołys',
Cych sadiw nerealnych pryczajenyj podych,
Ty zabutyj nawiky, ty ridnyj do sliz,
Ja łjubłju twoji kroky u tyszi po schodach.

Ci trojandy czekajut' dawno ne tebe,
Chto tam znaje, szczo jim może j sto nawit' rokiw,
Ja łjubłju twoji kroky nikoły j nide.
Ja łjubłju twoji kroky, łjubłju twoji kroky.

Ja łjubłju twoji kroky nizwidky wnoczi
W tych sadach, de nemaje ni sadu, ni domu,
Ałe je szcze ti schody i je ti kłjuczi,
Łysz dwerej ne widczynyt' nichto i nikomu.