Cy czuły wy, dobri dity,
Des' dałeko tam, kraj swita,
Za wysokymy horamy,
Za hłybokymy morjamy
Je kraj, szczo tam łjubo żyty,
Bo ne treba nic robyty.
Szczo łysz serce zabażaje,
U tij chwyli wże ws'o maje:
Tam-to chaty z kałacziw,
A płoty wsi z kawbasiw.
Z mediwnyka wsjaki strichy,
Zołota tam powni michy,
Pywa, medu i wyna
Tam tecze ciła rika.
Werby rodjat tam hruszky,
Nachopky wysjat bułky,
A w stawku żywe, pływe,
Ryba wże peczena żde.
Szczoby zasjahnuw rukow –
Kotru chocz, spożyw zdorow.
Jak u nas roste trawa,
Swiżi tam rostut szczodnja
Z m’jasom syti hałuszky,
Warenyci j pyrohy.
Tam ne treba do młyna
Nesty mływo, bo muka
Z neba, jak toj snih, pade
I w koryto sama jde.
Z peczi wyłazyt', jak mysz,
Wże hotowyj chlib i knysz.
De stupysz łysze nohoju,
Wsjudy mid tecze rikoju,
Tam żareni hołubci
Prjamo w rot łetjat tobi,
Sered noczi j sered dnja
Pryprawłene porosja
Chrinom z naczynkow biżyt,
Ostryj niż w chrebti stremyt,
Szczoby-s' sobi widrubaw,
Najsmacznisze zajidaw.
W kożnij chati z swołoka
Meż’ cidyty mołoka,
Jak kaminnje, tam łeżat
Brynzy, masła ciłyj skład.
Czoboty i postoły,
Pojas, czeres, kożuchy
Wysjat strichow, łysz sjahaj
I harneńko sja wbyraj.
Z owec' wownu ne stryżut' –
Hotowe sukno nesut'.
Sirak szyjet'sja samyj –
Czornyj, sywyj czy rjabyj.
Chto robuczyj i pylnyj,
Tam j hospodar z neho złyj,
Toho zwidtam nahanjajut
I nazad wże ne pryjmajut.
Nedbałycjam tam-to dny,
Jak u Boha za dwermy.
Łjubo w kraju tim des' żyty,
Tam ne znaje łjud tużyty,
Tam łysz dobre, a nema
Ni newoli, sliz, ni zła.
Mnohi tuda wendruwały,
Ta j sumni domiw wertały,
Bo chotja wes' swit zijszły,
Darmojidiw ne znajszły.
To łysz bajka, nebułycja,
Szczo u switi je zemłycja,
De by łjudy jiły j pyły,
A niczoho ne robyły.