– Diwczyno moja, perejasławko,
Daj meni weczerjaty, moja łastiwko! (2)

– Ja ż ne topyła, ja ż ne waryła,
Piszła po wodu, widra pobyła. (2)

Ja ż ne pobyła, postanowyła,
Z hory pokotyłys' da j sami pobyłys'. (2)

– Diwczyno moja, perejasławko,
Pociłuj że mene, moja łastiwko! (2)

– Dak szczo ż, dak nu ż, dak pociłuju,
Da u tuju hubońku da zołotuju; (2)

Da w toj usoczok, jak kołosoczok,
Da u tiji briwońky, czorni, jak sznuroczok,
Da u toj wydoczok, powen, jak huroczok.