Dobre z dobrym czołowikom żoni probuwaty,
Łjaże w weczir, każe rano: "Ja ne hodna wstaty".

Czołowik jij nabyraje horiwky ta medu.
– Taka-m słaba, czołowicze, hołowy ne zwedu.

Wzjaw czołowik troje chliba, beryłku horiwky
Ta piszow mi czołowiczok szukaty prymiwku.

Piszow gazda, piszow gazda łyszeń poza mene,
Ide łegiń iz trysunkow w szyrokim remeni.

Najszow gazda prymiwoczku błyz'ko wynohradu.
– Prymiwoczko-worożeczko, daj-no żinci radu.

Prymiwoczka promowyła ta j poworożyła:
– Jakyj durnyj, czołowicze, łypa by ti wbyła.

Prymiwoczka promow’jała aż ponad Jasinja:
– Twoja żona, czołowicze, derżyt'sja łeginja.

– Prymiwoczko-worożeczko, ne howory j czoho,
Moja żona taka słaba, szczo jij ni do toho.

Prymiwoczka promow’jała, wpichała korinnja:
– Idy stycha, czołowicze, na swoje podwir’ja.

Pryjszow gazda na podwir’ja, worota wtworjaje,
Jeho żona iz posteli łehinja kornjaje.

Jak łeginja izkornyła, w komoru schowała,
Tohdy swoho czołowika u chatu puskała.

Zajszow czołowik u chatu ta j siw koło stoła:
– Żono, likiw szcze ne brała, ta czoho zdorowa?

Na ty, żono, likiw, kuszy i wodow obłyjsja,
Łysz ty proszu, moja żono, seho popustysja.

Na ty, żono, likiw, kuszy ta i obmywajsja,
Łysz ti proszu, moja żono, widteper pokajsja.

Piszow gazda u komoru, hłypne si za dweri,
Sydyt' djad'ko na połyci w szyrokim remeni.

A win joho za wołossja, hajda na dołynu:
– Bijsja Boha, czołowicze, naj teper ne hynu.

Bijsja Boha, czołowicze, ja zahubyw konja.
– Aby ty znaw, łeginyku, szczo żinka ne twoja.

– Bijsja boha, czołowicze, ja zahubyw wiwci.
– Aby ty znaw, łeginyku, ne jdy d’ mojij żinci.

– Bijsja Boha, czołowicze, dajko sy wprosyty,
Chocz ty, hriszmy ja zapłaczu, wad' pidu kosyty.

– Ałe szczo meni iz toho, szczo pidesz kosyty,
Jak tja teper dobre nab’ju, ne mesz bilsze ity.

Oj kuwała zozułeczka on tam pid Jasinjam,
Podużała mołodycja z prymownym korinnjam.

Siło potja na worotja, wid witru sy zduło,
Ja by sese ne wybahła, jakby tak ne buło.