Hej, chorosza mołodyczka morhała na mene:
– Pokyń, pokyń mołotyty ta chody do mene.

– Oj ne pidu, bo sja boju, majesz czołowika,
Jak mja złowyt', bude byty, zbawyt' meni wika.

– Pryjdy, pryjdy, hożyj chłopcze, chotja na hodynu,
Ja staroho borodacza piszłju po kałynu.

– Pidy, staryj borodaczu, meni po kałynu,
Bo ja takyj kaszel maju, szczo trochy ne zhynu.

Piszow staryj, borodatyj, kałynu łamaty,
Oj pryweła mołodoho iz sinej do chaty.

Siw win sobi w kinci stoła, kurku obyraje,
Choroszuju mołodyczku d’ sobi pryhortaje.

– Wyjdy, donju, na ułycju tata wyzyraty,
A jak bude wże błyzeńko, dawaj meni znaty.

Wyjszła donja na wułycju, w bili ruky płeszcze:
– Huljaj, huljaj, moja maty, ne jde tato jeszcze!

Pohljanu ja w kwatyroczku – wże staroho wydko.
– Uwywajsja, żwawyj chłopcze, koło kurky szwydko?

Pohljanu ja w kwatyroczku, staryj wże błyzeńko:
– Och, de ż ja tebe podiju, ty moje serdeńko?

Schowaju tja, mij myłeńkyj, pid m’jaku perynu,
Sama ljażu na posteli ta j skażu, szczo hynu.

Pryjszow staryj, borodatyj z kałynow do chaty,
Jak stojała, tak upała, poczała stohnaty.

– Oj jdy, staryj, borodatyj, kupy meni medu,
Bo szczos' meni tjażko, nudno, hołowky ne zwedu.

Piszow staryj, borodatyj medu kupuwaty,
Hej, wyweła mołodoho do sinej iz chaty.

A ja chłopec' zuchowatyj, w swoho bat'ka wdawsja,
Nyzom, nyzom popid płotom, w konopli schowawsja.

Jszły diwczata mołodiji konopelky braty,
Ne dały mni, mołodomu, i tam pohybaty.

Pryjszow staryj, borodatyj ta j rukamy trepłe:
– Jakyj did'ko tuta buw,– iszcze misce tepłe?

– A ty, staryj, borodatyj, ne wczysja brechaty,
Koły jakyj did'ko buw, to buło ż pijmaty.