Didu mij, swite mij,
Szowkowaja boroda, zołotiji usta!
Ciłuwała, myłuwała, ne znała, de dity,
Da zaprjahła w boronu, stała wołoczyty.
Oj wyprjahła z borony da wkynuła w jarmo:
– Sob, sob, staryj didu, ne jiż chliba darmo!
Muky meni nameły, pszona meni natowczy,
Drow meni narubaj, horiłoczky rozidbaj,
Sjad' sobi na pokuti da j niżeńky pidibhaj.
A ja ż budu czastuwat' da po pownij wypywat',
A ty, staryj diduha, chiba tilky kusztuwat'!