Jak pojichaw Sawradym u połe oraty,
Joho żinka, Sawradymka, u szynok huljaty.

Huljała, huljała, trochy prospałasja,
Nawaryła borszczu, kaszi, w połe podałasja.

Chodyła, błudyła, myłoho szukała:
– Podywys', Sawradym, jaka biła stała!

Jak pryjichaw Sawradym iz stepu dodomu
Ta j postawyw swoju żinku na żytnju sołomu.

Hoduwaw, hoduwaw, powiw napuwaty,
Zaprjahaje żinku w płuh ta j jide oraty.

Wyprjahaje z płuha, zaprjahaje w rało:
– Hej, cob, moja myła, szcze dodomu rano!

A koło poroha doszczowa kałjuża,
Ta j rozserdyłasja ta j żinka na muża.

Jak rozserdyłasja ta żinka na muża,
Ta j polizła na picz, mow by to neduża.

– Oj ustawaj, myła, ja prynis horiłky.
– Cur tobi, pek tobi, szukaj sobi żinky!

– Oj ustawaj, myła, ja prynis dubynu,
Ne tonku, ne towstu, ta na twoju spynu!

A myła ustała, tak jak j ne łeżała,
Szcze j obnjała Sawradyma ta j pociłuwała.