Custom Search

Żuryłasja popadja swojeju bidoju [1]

Wykonawca: Żartiwływi, satyryczni pisni

Słowa i muzyka:

ukrainian flag Bigger font | Smaller font



Żuryłasja popadja swojeju bidoju:
– Bidna moja hołowa, szczo pip z borodoju.

Pryspiw:
Och meni trudno, och meni nudno,
Szczo za borodatym żyty meni trudno!

Chocja j sja win ubere w chorosziji szaty,
Szczo pohljanu na neho, a win borodatyj.

Chocz ja pidu do cerkwy Bohu sja mołyty,
Szczo pohljanu na borodu, to ne możu żyty!

Pidu ż bo ja na chrestyny – prosjat' mene sisty,
Szczo pohljanu na borodu, to ne możu jisty.

Pidu ż bo ja na wesiłlja – prosjat' mene pyty,
Jak pohljanu na borodu, to ne możu żyty!

Ta, pryjszowszy dodomońku, zaczała prosyty:
– Czy ne można b, dobrodiju, borodu hołyty?

– Oj ne możu, popade, toho uczynyty,
Diznajet'sja władyka, bude meny byty!

– Doky budu terpity takowuju bidu?
Wprjahaj, chłopcze, koni w wozok – do władyky jidu.

Oj jidu ja do władyky, budu ho prosyty,
Szczob pozwoływ momu popu borodu hołyty!

Ta j zabrała popadja husy j indyky,
Ubrałasja choroszeńko, kaczaj do władyky!

Pryjichawszy do władyky, stała pry porozi,
Skłonyłasja nyzeńko, ciłuwała nozi.

Wyjszow władyka iz swojej pałaty:
– Czto żełajesz, newista, nechaj budu znaty?

– Proszu tebe, swjatytełju, zmyłujsja nad namy!
Naj ne chodjat' naszi popy z tymy borodamy!

Skaży, skaży, swjatytełju, szczo majem płatyty,
Jak pozwołysz naszym popam borody hołyty?

– Ne mohu ja, popade, toho uczynyty,
Bo tak każdyj dowżen z nas borodu nosyty!

– A wydysz ty, popade, chocjaj ja władyka,
Jaka w mene boroda czesna i wełyka?

Pidy [sjuda], popade, do mojeji kimnaty,
Podywysja szczo tam popiw, a wsi borodati!

– Szkoda ż mojej urodońky, szkoda moho zrostu
Chiba pidu utopłjusja z wysokoho mostu!

Ta piszow władyka do swojej kimnaty:
– Treba twomu popowi kartu napysaty.

Pysaw kartu władyka dribnymy słowamy,
Załljałasja popadja hirkymy slozamy.

– Jak ne schocze popadja popyka łjubyty,
To treba jej w sim płeteń wodu oswjatyty!

Oj jak zaczne popońko popadju kropyty,
Aż upała i zaczała popońka prosyty:

– Teper meni uże łehsze i łjubo, i myło,
Bo popowe kropyło łjubyty nawczyło.

Upadała, prykljakała, na palcjach stawała,
Wzjała popa za borodu i pociłuwała!




Share on Facebook