Da stojit' kozak nad wodoju,
Da trymat kobzu pod połoju,
Ta na kobzojci wytynaje,
Da swoju dołju prokłynaje:

– Ta dołe ż moja neszczasnaja,
Ta u mene żona nekrasnaja,
Ta u łjudej żonky, jak łastoczky,
A w mene żenyszcze, jak pomełyszcze.

Ta dała jisty bez obrusa,
A sama siła, jak pokusa,
Ta ja to dumał, że to swynja,
Ano to moja hospodynja.