W lis zełenyj po horiszky wranci ja chodyła,
Koło młyna, koło brodu kozaka zustriła.

A w tim lisi je horiszky, de dostat' jich tilky,
A win wiz'me ta j pidnime diwczynu do hiłky.

Jak narwu ja ti horiszky, żmenju rozsypaju,
Szczob ne wpasty, kozakowi szyju obijmaju.

Weczir pryjde, to dodomu treba wże wertatys',
Jak zahljane maty w torbu, bude dywuwatys'.

– Ciłyj deń ty pracjuwała, de twoji horiszky?
A czy, może, ne postyhły, szczo w torbi jich triszky?