Czerez hrebłju woda tecze,
Diwczynońka błynci pecze.
Pecze, pecze, pomazuje,
Kozaczeńka prymanjuje.

Kozak każe: "Diwczynońko,
Moje serce, rybczynońko!
Oj daj meni chot' błynczyka,
Kupłju tobi hostynczyka
I zawtra raneńko pryjdu,
I do cerkwy prowedu".

– Ty do mene ne prychod'
I do cerkwy ne prowod',
I błynczykiw ne daju,
I hostynciw ne beru.