Iszow ja nebom jakos', dywno ce buło,
Pohoda lotna, tilky sonce szcze pekło.
Mij ruch powilnym buw, ta j choda łehka.
Toż, zadywywsja ja na ti nebesa.
Ta, nudno tak meni na samoti stało...

Pryspiw 1:
Chodjat' chłopci na storonci –
Chto pid Bohom, chto pid soncem,
Chto pomer, a chto iszcze żywyj.
Sydjat' diwky pid wikoncem,
Na swojich czekajut' chłopciw,
Koho z wijs'ka, a koho z tjurmy.

Huljaju dali nebom, kosjaka kurju,
Aż, raptom czuju, nacze chtos' mene huknuw,
Ja ostowpiw znenac'ka, c'oho ne czekaw –
Zhory Pidłus'kyj kłycze, a z zemli Sałman!
I łehko tak meni iz nymy wtr'och stało!..

Pryspiw 2:
Chodjat' chłopci na storonci –
Chto pid Bohom, chto pid soncem,
Chto pomer, a chto iszcze żywyj.
Sydjat' diwky pid wikoncem,
Ta pro tych spiwajut' chłopciw,
Szczo u wijs'ku dosi ta u tjurmi.

Sydiły dowho tak – napewno kilka dniw.
Dmytro Pidłus'kyj znow do Boha połetiw,
Pobih Sałman piseń spiwaty do Fomy,
A ja piszow sobi tycheńko do sim’ji.
I ważko znow meni na samoti stało...

Pryspiw 1

Pryspiw 2