Probaczte, pane likarju,
Szczo ja do was z chworobamy
Pryjichaw z Kołomyjszczyny,
Boljaczkamy durnymy nabrydaju.
Ta, może b, szczos' zaradyły,
Daj Boże wam zdorow’jaczka,
Jakus' chołjeru sztryknuły,
Bo rozumom het' czysto propadaju.

Wid samoho narodżennja
Ja mrijaw pro widrodżennja,
Ne buw ni w jakych partijach,
Na mitynhach kryczaw: "Herojam sława!"
Teper, jak widrodyłysja,
Usi pereswaryłysja,
A ciny, jak skazyłysja –
Jak huska, wże kosztuje czorna kawa.

Wkolit' nehajno popid szkiru analhinu,
Inaksze zara wam u krisli tut zahynu,
Czy, jak ne wkołete, to ja wam tut zduriju,
I ne popadu wże dodomu w Kołomyju.

U nas teper infljacija,
A w mene informacija,
Szczo w nas je kupa zołota
W anhlijciw na rachunku Połubotka.
A de hroszej nabratysja,
Jak treba likuwatysja?
Zarpłatu ne wypłaczujut',
Pryjdesz do was, a likar każe: sotka!

A nasza kożna sesija,
Chiba ż to ne dywersija:
Za władu perehryzłysja,
Chocz dobre, szczo swarjat'sja szcze ne matom!
Rekłama, birżi, akciji,
Moskows'ki prowokaciji,
Szcze trochy radiaciji
I ja pomału robłjusja war’jatom.

Wkolit' nehajno popid szkiru walidołu,
Sztaniw ne skyduju, bo dupu maju hołu.
A, jak ne wkołete, to ja wam tut zomliju,
I ne popadu wże u swoju Kołomyju.

A ta prywatyzacija
I demokratyzacija –
Ce takoż prowokacija,
Szczob dali rozkradaty Ukrajinu.
Poterpłju szcze do oseny
Ti rynkowi widnosyny,
A dali, pane likarju,
Pomru, jak my ne wkoljat' analhinu!

Ne znaty, jak tut wyżyty,
Wże ładen sja powiszyty,
Czy, może, pyt' obłyszyty,
A raptom znow potańszaje horiłka?
Chiba ż za to my byłysja,
Szczob w nas take robyłosja?
Oce tak widrodyłysja!
Jak słup twerezyj chodżu z ponediłka!

Wkolit' nehajno meni spyrtu wnutriwenno,
Inaksze w szłunku meni zrobyt'sja hanhrena.
A wid hanhreny ja wseredyni zohnyju,
I ne popadu wże nikoły w Kołomyju.