Namowczały meni hory,
Naszeptały meni kwity,
Nadzweniły wodohraji
Pisnju pro kochanu!

Nacze weczir w neji browy,
Nacze niczka w neji kosy,
Oczi, niby ranok.
De wona, pytaju –
Ta nichto ne znaje,
Czy ne chocze mowyt' meni.

A jak promiń switankowyj
Zapaływ rosu na witach
Na krutij hirs'kij steżyni
Ja zustriw kochanu.

Nacze weczir w neji browy,
Nacze niczka w neji kosy,
Oczi, niby ranok.
Czom że ne pytaju?
Czom zastyh? – Ne znaju,
De słowa podiłys' moji?..

I todi huknuły hory,
Zadzweniły dywo kwity,
Zaszumiły wodohraji:
Ce ż twoja kochana!

Nacze weczir w neji browy,
Nacze niczka w neji kosy,
Oczi, niby ranok.
Tilky wodohraji,
Tilky hory znajut',
Jak łjubow rozkwitła moja.

Nacze weczir w neji browy,
Nacze niczka w neji kosy,
Oczi, niby ranok. (wes' kupłet – 2)

Nacze weczir browy,
Nacze niczka kosy,
Oczi, niby ranok.

Nacze weczir w neji browy,
Nacze niczka w neji kosy,
Oczi, niby ranok! (2)