Ty uże emihrant... W tebe insza zamors'ka adresa,
Je na stił szczo podat', ne brakuje, zdajet'sja, dobra.
Tilky znow pyszesz ty: snjat'sja wse meni kaniws'ki płesa,
Znow prychodyt' u sny bat'ka-materi chata stara.

Pryspiw:
Emihrant, emihrant – neznajomi obłyczczja,
I mynułe – nenacze pohasła swicza.
Emihrant, emihrant – tilky znow tebe kłycze
Neschołoła łjubow, kałynowa peczal.

W zakordonne żyttja zaplitaw ty rożewu nadiju,
Howoryw: zażywem, bo tam je wse dlja sercja i ruk.
Ni, czohos' tam nema... Bo rwe duszu wsjakczas nostalhija –
Ne chworoba, ałe najbołjuczisza muka iz muk.

Pryspiw

Ja tobi ne suddja... Ty ne perszyj i ty ne jedynyj...
Może, czas prołetyt', i zihrijut' prynady czużi.
Tilky choczu, szczob znaw – załyszajet'sja wse ż Ukrajina
Dlja mołytwennych sliw, dlja ostanńoho zbłysku duszi.

Pryspiw