Znajty – i wtratyty!
Znajty – i wtratyty...
Bajduże perehukujut'sja dzwony
Skljanych zirok
chołodnych i sumnych.
Tecze rika żyttja
i mułom czasu
Zanosyt' twoji oczi,
postat',
mowu.
Irżawije powitrja, de żyła
Twoja dusza,
I zrymo
neupynno
kam’janije.
Mij hołos,
Widczaj mij bołjuczyj perejma,
Do samoho obłyczczja pidstupaje.
Szcze trochy –
I zamknet'sja nezworotno
Bezmeżna kam’jana w’jaznycja,
W jakij tebe
Ne bude wże nikoły.