Ty znowu zahubyszsja w staromu misti,
Ty znowu zachoczesz łyszytys' sama,
Na zustricz tobi chwyli dobri ta czysti
I żodnoji chwyli brudnoji nema.

Wołossja rude, nacze promeni soncja,
Z nowoji storinky ty pyszesz słowa,
Koły zasmijałas', mow iskra majnuła,
Łetysz i polit twij trywa ta trywa.

Pryspiw:
Ty znajesz, możływo, ty czujesz, ważływo,
Zminyty żyttja czorno-biłyj ekran.
Ty zmożesz wse pofarbuwaty sama,
Ty wirysz i zajwoho bilsze nema.

Jak u kazkowomu switi znykajesz
I switło w oczach i u serci wohoń,
Ty szljach do swobody sama obyrajesz,
A wodu swobody ty p’jesz iz dołoń.

Nam je szczo łjubyty i je czym pyszatys',
Je zirka swoja, je dałeki swity,
Je druzi i można na druziw spyratys',
Je dowha doroha, jakoju ity.

Pryspiw (2)