Zływa
S'ohodni
Chołodna
Nicz
Nastane
Jak zawżdy.
A ja odyn, sumnyj.
Łeżu j dywłjusja, jak padaje doszcz,
Win jak moji slozy, – kapaje.

Znajty szljachy, do poczuttiw. Widdaty te, szczo sam chotiw.
Ne tak wże j łehko, dlja łjudyny, szczo żywe w wostannje.
Widkrywajesz oczi j dumajesz: "Jty kudys', czy załyszytys' tut?"
Kurysz cyharku, p’jesz portwejn, i jdesz z żyttja.

Ce mij szljach, neskinczennyj w nikudy.
Ce je mij szljach.
Ce mij szljach, nemaje szczo wtraczaty.
Ce je mij szljach. Ja prosto jdu.

Czy poczaty wse spoczatku?! Prydumaty sobi nowe im’ja?!
Szcze odyn raz, ne majuczy szans prożyty chocz tyżdeń.
Ja schowajus' u korobci z derewa.
Ja schowajus', j nichto ne szukatyme mene...
...Nikomu ce ne potribno... toż, nichto j ne znajde.
...Ce nikomu ne potribno...

Ce mij szljach, neskinczennyj w nikudy.
Ce je mij szljach.
Ce mij szljach, nemaje szczo wtraczaty.
Ce je mij szljach. Ja prosto jdu.